Ułóż równanie opisujące sytuację z zadania. Rozwiąż równanie.Ułóż i rozwiąż odpowiednie równania. Bardzo proszę o pomoc. b) 4 beta + 2 beta + 210 = 360 stopni. 2 kąt 50 + 60 = 110 stDwa zadania. Zad.1 Ułóż i rozwiąż odpowiednie równania: a)Liczba o 10% większą od pewnej liczby a jest równa 143.

Geneza Stefan Żeromski ukończył pracę nad „Przedwiośniem” we wrześniu 1924 r., a więc nieco ponad rok przed swoją śmiercią. Dzieło powstawało w okresie dla Polski szczególnym. Odzyskanie niepodległości otworzyło bowiem w historii narodu polskiego nowy rozdział, który wymagał wielkiego i wspólnego wkładu pracy. Żeromski należał do tych pisarzy, którym sprawy polityczno – społeczne nie były obojętne. W swoich utworach wielokrotnie dotykał on tej tematyki (choćby w „Popiołach”), a sam – w miarę możliwości – żywo angażował się w określone działania, czego dowód dał w licznych wystąpieniach plebiscytowych po zakończeniu I wojny światowej. Nic więc dziwnego, że autor „Przedwiośnia” nie mógł obojętnie patrzeć na sytuację, w jakiej znalazła się Polska po zrzuceniu jarzma zaborców. Zbyt wiele spraw wymagało dyskusji i refleksji, zbyt wiele decyzji podjęto w sposób nieprzemyślany. Pisarz zrobił więc to, w czym był najlepszy – ułożył zdania kolejnej powieści, tym razem wyraźnie politycznej i podejmującej aktualne tematy. Starał się w niej ukazać największe bolączki odrodzonego państwa oraz możliwe drogi jego rozwoju. Przyczyny powstania „Przedwiośnia” były więc głównie polityczne. Sam pomysł fabuły najpewniej inspirowany był losami znanych Żeromskiemu ludzi, którzy będąc na wschodzie, poznali mechanizmy działania rewolucji. Czas i miejsce akcji Właściwa akcja „Przedwiośnia” rozpoczyna się wraz z wybuchem I wojny światowej, a dokładniej w momencie powołania na nią Seweryna Baryki. To wtedy życie mieszkającej w Baku rodziny ulega drastycznej zmianie, wtedy rozpoczyna się samodzielny proces dojrzewania Cezarego. Fabuła powieści Żeromskiego jest ściśle sprzężona z wydarzeniami historycznymi. Rok 1917 przynosi więc rewolucję, później zakończona zostaje I wojna światowa, a Polska odzyskuje niepodległość. Spokój nie trwa jednak długo, gdyż już 1919 dochodzi do konfliktu polsko – bolszewickiego. Gdy w Rydze podpisano zawieszenie broni, Baryka wrócił do Warszawy oraz odwiedził posiadłość Wielosławskiego w Nawłoci. Akcja powieści kończy się w okresie przedwiośnia roku 1924, kiedy to główny bohater dołącza do manifestacji robotniczej. Akcja „Przedwiośnia” rozpoczyna się w Baku, gdzie mieszka rodzina Baryków. Następnie przenosi się do Moskwy (odebranie walizki od Jastruna) i Charkowa (oczekiwanie na pociąg do ojczyzny). Druga i trzecia część powieści Żeromskiego rozgrywają się w II Rzeczpospolitej. Głównymi miejscami są tutaj Warszawa i Nawłoć (leżący nieopodal Częstochowy majątek Wielosławskich). Dodatkowo akcja przenosi się w rejony działań wojennych z okresu konfliktu polsko - bolszewickiego, głównie w okolice Mazowsza i Podlasia. Motywy literackie Motyw wojny To wojna zakłóca spokój rodziny Baryków i staje się przyczyną ich rozdzielenia. Pani Jadwiga i Cezary tęsknią za panem Sewerynem, lecz w wypadku młodego bohatera przedłużająca się rozłąka dość szybko skutkuje zmianą zachowania. Nie czując nad sobą silnej ręki ojca, zaczął Cezary włóczyć się po ulicach, przestał przykładać się do nauki. I wojna światowa w utworze „Żeromskiego” ukazana została w sposób pośredni. Inaczej przedstawiony jest natomiast konflikt polsko - bolszewicki. Tym razem główny bohater - starszy i samodzielny - bierze udział w działaniach militarnych. Szybko uświadamia sobie, że zniszczenia i ludzkie cierpienie, jakie towarzyszą wojnie, zupełnie przysłaniają szlachetne idee, które mogą stać u jej podstaw. Motyw rewolucji „Przedwiośnie” jest złożonym i naturalistycznym (brutalny sposób przedstawiania, nieuciekanie od tematów trudnych) obrazem rewolucji. Idea ta początkowo fascynuje głównego bohatera. Cezary ma nadzieję, że dzięki gwałtownej zmianie znikną nierówności, a najbiedniejsi będą mogli wieść godne życie. Bardzo szybko okazuje się jednak, że górnolotne hasła i wzniosłe idee skrywają za sobą niezwykłą brutalność i wielkie okrucieństwo. Ulice Baku spływają krwią, dochodzi do wielu morderstw i nadużyć. Co gorsza - dzieje się dokładnie tak, jak zapowiadała pani Jadwiga: rewolucja doprowadza do ukształtowania się nowych warstw uprzywilejowanych. Motyw rodziny Do momentu powołania pana Seweryna na front życie Baryków wypełnione jest szczęściem. Rozstanie z mężem i ojcem stopniowo przekształca ich codzienność. Młody, pełen życia Cezary wykorzystuje nieobecność surowego opiekuna i staje się dla matki prawdziwym utrapieniem. Najgorsze ma jednak dopiero przyjść. Po wybuchu rewolucji pani Jadwiga za wszelką cenę stara się uchronić rodzinny majątek, za co w końcu spotyka ją okrutna kara. Matka głównego bohatera zostaje skazana na ciężkie roboty, które stają się wkrótce przyczyną jej śmierci. Pan Seweryn wrócił z wojny nie jako zwycięzca, lecz człowiek ubogi i schorowany. Po szczęśliwym spotkaniu z synem oboje postanowili wyjechać do Polski. Ojcu głównego bohatera nie było jednak dane dotrzeć do ukochanego kraju, gdyż umarł z wyczerpania w trakcie podróży. Barykowie są przykładem rodziny, która nie przetrwała trudnego okresu historycznego, która w wyniku nieubłaganych przemian i procesów historycznych straciła niemal wszystko. Motyw szklanych domów Obraz wspaniałej Polski - kraju przyozdobionego szklanymi domami, zamożnego i niezwykle rozwiniętego technicznie - roztacza przed głównym bohaterem pan Seweryn. W utworze opowieść o szklanych domach pełni funkcję artystyczną, ideową oraz staje się dla młodego bohatera zachętą do kontynuowania podróży do kraju przodków. Można odczytywać ją także jako utopijną wizję kierunku, w jakim powinno podążać odrodzone państwo (równomierny rozwój oparty o zdobycze technologiczne, niwelowanie wewnętrznych różnic itp.). Motyw ojczyzny Początkowo Polska jest znana Cezaremu wyłącznie z opowieści rodziców, jawi mu się więc jako coś odległego, tajemniczego. Jednak po przekroczeniu granicy główny bohater, choć rozczarowany krajobrazem polskiej ziemi, zaczyna przejawiać pozytywne emocje względem ojczyzny. Nie tylko przypomina mu ona o rodzicach, ale także staje się dlań obowiązkiem. Baryka wie, że musi walczyć o jej niepodległość, wie, że również i on może przyczynić się do umocnienia odrodzonego państwa. W powieści Żeromskiego dyskusja nad kształtem Polski i drogami jej rozwoju zajmuje szczególnie ważne miejsce. Ukazane zostają w niej odmienne wizje przyszłości, analizie poddane zostają najbardziej dotkliwe z ówczesnych problemów. Motyw przyjaźni W czasie wojny polsko - bolszewickiej, będąc żołnierzem jednego z oddziałów, poznaje Baryka Hipolita Wielosławskiego. Między mężczyznami rodzi się przyjaźń, którą umacnia uratowanie przez Barykę życia towarzysza broni. Z czasem, kiedy bohaterowie są już w Nawłoci, okazuje się, że więzy przyjaźni słabną. Uwikłanie w codzienność, a zwłaszcza romanse Cezarego oddalają go od Wielosławskiego. Motyw miłości Po przyjeździe do Nawłoci Cezary Baryka zainteresował się przebywającą tam panną Karoliną Szarłatowiczówną. Urocza i niezwykle miła dama, która odznaczała się niezwykłym talentem tancerskim, odwzajemniła jego sympatię. Ze strony Baryki uczucie nie trwało jednak długo - jego uwagę od Szarłatowiczównej odwróciła pani Laura Kościeniecka, piękna wdowa zaręczona z Barwickim. Chociaż parę połączyła gorąca namiętność, ze względu na porywczość Baryki ich rozstanie było szybkie i gwałtowne. W wątku miłosnym „Przedwiośnia” pojawia się również Wanda Okszyńska. Młoda i nieśmiała dziewczyna dała się poznać czytelnikowi jako utalentowana pianistka. Właśnie to połączyło ją z Baryką, który jednak nie zwracał na nią uwagi. Zazdrosna Wanda, myśląc, że jej główną rywalką jest panna Karolina, otruła ją. Motyw życia szlacheckiego W Nawłoci Cezary Baryka poznaje życie potomków dawnej szlachty. Początkowo rozkoszuje się on beztroskim życiem, które przypomina mu dzieciństwo, lecz wraz z upływem czasu i ciągłą obserwacją życia ludzi ubogich zmienia zdanie. Dostrzega przecież, że cały dobrobyt właścicieli dóbr ziemskich ufundowany jest na cierpieniu biednych i wyzysku. Motyw manifestacji „Przedwiośnie” Żeromskiego kończy się wielką manifestacją robotników, do której dołącza Cezary Baryka. Maszerujący ulicami tłum wyraża niezadowolenie z sytuacji panującej w odrodzonej Rzeczpospolitej. Interpretacja Wydane w 1924 r. dzieło Stefana Żeromskiego należy do najważniejszych powieści politycznych w historii polskiej literatury. Utwór ten interpretować można na wiele sposobów, lecz na pierwszy plan wysuwa się tutaj dyskusja ideowa nad kształtem odrodzonej Rzeczpospolitej. Autor z wielką starannością odrysowuje problemy trawiące Polskę. Ukazuje również ewentualne sposoby radzenia sobie z nimi, koncentrując się głównie na dwóch przeciwstawnych sobie drogach - tej ewolucyjnej, prowadzącej poprzez szereg starannie wprowadzanych reform do ogólnej zamożności i umocnienia granic, oraz tej rewolucyjnej, której celem jest wprowadzenie jak najszybszych zmian kosztem dawnego porządku. Po wydaniu „Przedwiośnia” często zarzucano Żeromskiemu sympatyzowanie ze środowiskami rewolucyjnymi. Sam autor negatywnie odniósł się do tych twierdzeń, wykazując, że przedstawienie obrazu rewolucji w Baku było w istocie ostrzeżeniem dla Polaków, sygnałem, by nie posuwali się do przewrotu. Ważnym problemem podjętym w „Przedwiośniu” jest również sytuacja ludzi wracających do Polski z ziem należących do zaborców i nieprzyłączonych do Rzeczpospolitej. Powrót do kraju przodków wiązał się dla nich z porzuceniem dotychczasowego miejsca życia i walką o byt w nowej rzeczywistości. „Przedwiośnie” jest więc powieścią poruszającą przede wszystkim kwestie polityczno - społeczne. Ukazuje ona II Rzeczpospolitą w przełomowym okresie, swoistym przedwiośniu poprzedzającym jej rozkwit. Utwór Żeromskiego, co warto zaznaczyć, koncentruje się także na losach jednostki, jej uwikłaniu w życie polityczno - społeczne oraz wpływie, jaki wywiera ono na kształtowanie się jej osobowości. Jest bowiem Baryka postacią dojrzewająca, budującą swój charakter na podstawie bieżących doświadczeń i przeżyc. Opisy bohaterów Cezary Baryka - charakterystyka Cezary Baryka jest głównym bohaterem „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego. Jego kreacja należy do najciekawszych i najbardziej efektownych w historii polskiej literatury. Czytelnik poznaje go jako młodego chłopca, świetnego ucznia i oczko w głowie rodziców, a następnie może przyglądać się kolejnym przemianom zachodzącym w jego osobowości. Jest więc Baryka bohaterem dynamicznym, przekształcającym się zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Cezary Baryka już od najmłodszych lat wyróżniał się wyglądem. Cechował się piękną twarzą oraz charakterystycznymi bujnymi włosami. Będąc w Nawłoci, młodzieniec sam ze zdziwieniem przyglądał się swemu obliczu - był już barczystym, dobrze zbudowanym mężczyzną o przeszywającym spojrzeniu. Na jego wygląd uwagę zwracały również bohaterki żeńskie, u których Cezary miał wielkie powodzenie. Już w najmłodszych latach życia odsłonił się porywczy temperament głównego bohatera powieści Żeromskiego. Pod nieobecność ojca, który swą opiekę nad synem łączył z żelazną dyscypliną, Cezary bardzo szybko zdominował matkę i stał się prawdziwym panem swego losu. Przestał przykładać się do nauki, przedkładając nad szkolny obowiązek włóczenie się po ulicach Baku i spotkania z kolegami. Po wybuchu rewolucji wymierzył nawet dwa ciosy szpicrutą dyrektorowi szkoły, za co poniósł konsekwencje (wilczy bilet). Porywczość towarzyszy bohaterowi aż do momentu rozstania z czytelnikiem. Baryka często działa pod wpływem impulsów i emocji, czego dowodzi w trakcie bójki z Barwickim (następnie uderzenia Laury) oraz dołączenia do organizowanej przez zwolenników ideologii komunistycznej manifestacji (decyzja ta nie została przezeń przemyślana). Cezary Baryka odebrał w młodości staranna wychowanie. Pod pieczą ojca uczęszczał na lekcje do najlepszych pedagogów i nauczycieli, dzięki czemu odznaczał się rozległą wiedzą oraz licznymi umiejętnościami. W Nawłoci hipnotyzował słuchaczy swą grą na fortepianie (wraz z Wandą Okszyńską), w Warszawie z łatwością dostał się na studia medyczne oraz zdobył pracę u Gajowca, który darzył go wielkim zaufaniem. Zapewne na żyznym gruncie starannego wykształcenia wyrosła specyficzna wrażliwość społeczna głównego bohatera „Przedwiośnia”. Baryka z niechęcią patrzył na marnotrawiących swój czas i swe możliwości ludzi zamożnych. Pragnął, by różnice społeczne były niwelowane, by ludzie utrzymujący się z ciężkiej pracy swych rąk mogli cieszyć się godnym życiem. Sprawy te poruszał nawet w rozmowach z chłopami, lecz ci nie wykazywali jakiejkolwiek aktywności. Złożoność charakteru Cezarego Baryki bardzo wyraźnie uwidacznia się w jego relacjach z kobietami. W czasie krótkiego pobytu w Nawłoci bohater - być może nie do końca świadomie - złamał trzy serca. Najpierw rozkochał w sobie pannę Karolinę, której początkowo okazywał uczucie, a później rozpalił uczucia Wandy Okszyńskiej. Jednak to pani Laura Kościeniecka zdobyła sobie jego przychylność. Niestety - przez upór i porywczość Baryka stracił jej uczucie, nie doprowadzając niemal do skandalu towarzyskiego. Głównemu bohaterowi „Przedwiośnia” nie brakuje ani odwagi, ani bezpośredniości. W rozmowach z Gajowcem nie waha się atakować przyjaciela i wysuwać pod jego adresem kolejnych zarzutów dotyczących nieporadności w przekształcaniu Polski. Podobnie zachowuje się w czasie wiecu komunistycznego, kiedy to otwarcie, w obecności najważniejszych ideologów, formułuje niepochlebne twierdzenia, zarzucając warstwie robotniczej liczne patologie. Cezary Baryka to postać wyjątkowa, budząca zainteresowanie czytelnika. Młodzieniec wciąż poszukuje własnej drogi, wciąż pragnie odnaleźć ideologię, której mógłby się poświęcić. Jest człowiekiem dobrze wykształconym, inteligentnym i naznaczonym niezwykle wartościowymi doświadczeniami. Jego wrażliwość społeczną można podziwiać, gdyż nie pozostaje ona uczuciem biernym, lecz prowadzi Barykę do wielu decyzji i wyborów. Główny bohater nie zgadza się na dawny, wyraźnie hierarchiczny porządek, buntuje się przeciwko niesprawiedliwości społecznej. Nie potrafi jednak zdecydować się na określony plan działania, ma problemy z podejmowaniem przemyślanych decyzji i nierzadko daje się prowadzić emocjom. Wszakże nie jest jeszcze człowiekiem w pełni ukształtowanym - wciąż trwa jego przedwiośnie. Jadwiga Baryka (Dąbrowska) Matka Cezarego Baryki pochodziła z Siedlec. W młodości kochała Szymona Gajowca, lecz ostatecznie wybrała bogatszego i mającego lepsze perspektywy Seweryna Barykę. Wyjechała z nim do Rosji i choć mieszkała tam przez bardzo długi czas, nigdy biegle nie opanowała języka. Tak naprawdę wciąż tęskniła za krajobrazami Podlasia. Przez długi czas pani Jadwiga pozostawała w cieniu męża. Po jego wyjeździe na wojnę znalazła się w trudnej sytuacji, a jej dobroć została bezwzględnie wykorzystana przez Cezarego, który stał się panem domu (z łatwością pozyskiwał pieniądze na swoje zachcianki, był nieposłuszny itd.). Dopiero wybuch rewolucji zmienił postawę pani Jadwigi, która w nowych okolicznościach musiała stać się zdecydowana, samodzielna i zaradna. Z wielkim trudem i ofiarnością zaoszczędziła nieco pieniędzy (zakopała kosztowności za miastem). Wydawała je przede wszystkim na syna, kupując mąkę i zapewniając mu dobra niezbędne do życia (w okresie głodu chleb był prawdziwą rzadkością). Pani Jadwiga darzyła Cezarego szczególną miłością. Za swoją postawę poniosła jednak okrutną karę. Gotowa do wszelkich poświęceń dla dobra syna została przyłapana w czasie jednej z wycieczek za miasto. Skazano ją wtedy na ciężkie roboty, których nie przeżyła - zmarła z wyczerpania. Seweryn Baryka Ojciec głównego bohatera wywodził się z polskiej szlachty. Jego rodzina utraciła jednak majątek (pamiątką z dawnych czasów była książeczka opisująca losy Kaliksta, przodka rodu), toteż musiał ciężko pracować na swoje utrzymanie. Uczciwy i wytrwały mężczyzna został urzędnikiem, a nieco później otrzymał propozycję intratnego stanowiska w Baku. Pan Seweryn był bardzo wymagający w stosunku do syna. Sprawował nad nim surową pieczę i dbał o to, by nie popełnił tego samego błędu, jaki przydarzył się ojcu - czyli nie zaniedbał edukacji. Sytuacja uległa jednak zmianie, gdy pan Seweryn wyruszył na wojnę. Informacje z frontu otrzymywali Barykowie w listach. Te z upływem czasu przychodziły coraz rzadziej. W końcu pani Jadwiga dowiedziała się od jednego z bolszewickich, że jej mąż zginął na wojnie. Była to jednak nieprawda - pan Seweryn opuścił armię rosyjską i dołączył do legionów, czym dowiódł swej miłości do ojczyzny. Po powrocie z wojny stary Baryka gorąco namawiał syna, by razem udali się do Polski. Opowiedział mu nawet o szklanych domach, które miały górować nad krajobrazem tego kraju. Mężczyzna nie wytrzymał jednak trudów podróży i zmarł w drodze do umiłowanej ojczyzny. Seweryn Baryka jest w utworze przykładem bohatera nasyconego romantycznymi ideałami. Z wielką uwagą pielęgnuje on historię swego rodu, z ogromnym uczuciem myśli o Polsce, gotów jest poświęcić dla niej wszystko. Miłość do kraju przodków pragnie zaszczepić też w swoim synu. Szymon Gajowiec Szymon Gajowiec był niegdyś bardzo mocno zakochany w pannie Jadwidze Dąbrowskiej. Jednak młoda dziewczyna, idąc za radami rodziców, wybrała zamożnego i obiecującego Seweryna Baryka. Dla nieśmiałego Gajowca był to bolesny cios - tak naprawdę nigdy nie przestał on kochać panny Jadwigi. Po rozstaniu z przyszłą matką Cezarego pan Szymon poświęcił się pracy. Stopniowo wspinał się po szczeblach kariery (nie tak spektakularnie jak Baryka) i ostatecznie objął ważne stanowisko w Ministerstwie Skarbu. Do spotkania Cezarego Baryki z Gajowcem doszło, gdy główny bohater dotarł do Warszawy. Urzędnik otoczył go należytą opieką i zapewnił mu pracę. Chociaż główny bohater zawsze mógł liczyć na pomoc Gajowca, miał wiele zastrzeżeń do jego postawy. Przede wszystkim nie rozumiał, dlaczego mężczyzna wciąż kieruje swoje myśli wstecz - czy to do znajomości z panną Jadwiga, czy to w okres świetności Rzeczpospolitej. Poważny, stateczny i rozsądny Gajowiec jest w „Przedwiośniu” przedstawicielem zwolenników ewolucyjnego rozwoju odrodzonej Rzeczpospolitej. Hipolit Wielosławski Drogi Hipolita Wielosławskiego i Cezarego Baryki krzyżują się w czasie działań militarnych w okresie konfliktu polsko - bolszewickiego. Mężczyźni trafili do tego samego oddziału, a już wkrótce połączyła ich przyjaźń. Wielosławski, który zawdzięczał Baryce życie (wrócił po niego do lasu, gdzie mężczyzna leżał skatowany), był wzorowym i niezwykle odważnym żołnierzem. W oddziale krążyły słuchy, że należał do potomków niezwykle zamożnej rodziny magnackiej. Jego postawa na froncie zdawała się jednak zaprzeczać tym doniesieniom. Drugie oblicze Hipolita poznał Baryka, przebywając w należącej doń Nawłoci. Oprócz przejawianego już na froncie zamiłowania do karkołomnych przedsięwzięć (niezwykle dynamiczne i ryzykowne przejażdżki) cechował się Wielosławski prawdziwym uwielbieniem beztroski. Niewiele uwagi przykładał on do wydarzeń rozgrywających się w obrębie swych posiadłości, nie przejmował się też losem uboższych. Miało to ogromny wpływ na stopniowe oddalanie się od siebie przyjaciół z frontu. Karolina Szarłatowiczówna Pannę Karolinę i Cezarego łączyły podobne doświadczenia. Oboje przybyli do Polski ze wschodu - on z Baku, ona z Ukrainy. Kuzynka Wielosławskiego była niezwykle urodziwą i bardzo sympatyczną panną, która szybko zwróciła na siebie uwagę głównego bohatera. Szarłatowiczówna zakochała się we flirtującym z nią Cezarym. Na swoje nieszczęście ta skromna i pracowita dziewczyna nie zaskarbiła sobie jego wzajemności. Długo z tego powodu rozpaczała, a jej cierpienie przerwała zupełnie niespodziewana śmierć. Wanda Okszyńska Panna Wanda była liczącą sobie szesnaście lat dziewczyną, krewną państwa Turczyńskich, która do Nawłoci przyjechała, uciekając przed gniewem ojca (spowodowanym niezdaniem przez nią z 5 do 6 klasy). Okszyńska to nieśmiała i zamknięta w sobie dziewczyna. Dopiero pomoc Karoliny Szarłatowiczówny - dzięki niej udostępniono jej fortepian - umożliwiła jej odnalezienie własnego miejsca w Nawłoci. Chwile spędzone z instrumentem były dla niej wyjątkowe (należała do osób utalentowanych), a zwłaszcza gdy siadał obok niej Cezary. W ten sposób narodziło się jej uczucie do Baryki. Panna Wanda wciąż przyglądała się głównemu bohaterowi. Z wielkim smutkiem uświadomiła sobie, że romansuje on z Szarłatowiczówną. By zwiększyć swoje szanse na zdobycie serca ukochanego, postanowiła otruć rywalkę. Okszyńskiej nigdy nie skazano za popełnioną zbrodnię, gdyż brakowało ewidentnych dowodów potwierdzających jej udział w uśmierceniu Szarłatowiczówny. Pani Laura Kościeniecka Laura Kościeniecka, sąsiadka Wielosławskich i współwłaścicielka majątku w Leńcu, była kobietą niezwykłe urody. Jej kształtne ciało i lazurowe oczy zawróciły głównemu bohaterowi w głowie, sprawiając, że poza piękną wdową nie widział świata. Niewinny flirt między bohaterami szybko przekształcił się w namiętne uczucie. Spełnieniu go przeszkadzały jednak pewne niesprzyjające okoliczności. Otóż dla uregulowania spraw majątkowych urodziwa wdowa zamierzała poślubić zamożnego Barwickiego. Cezary nie mógł się z tym pogodzić i gdy pewnego dnia doszło do spotkania dwóch kochanków Kościenieckiej, zaatakował rywala. Wtedy pani Laura stanęła po stronie zamożnego mężczyzny, co rozsierdziło Barykę do tego stopnia, że i jej wymierzył cios. Ostateczne rozstanie głównego bohatera z Kościeniecką nastąpiło w Warszawie. Ksiądz Anastazy Ten komiczny i budzący wielką sympatię widza mężczyzna to brat przyrodni Hipolita Wielosławskiego. Ksiądz Anastazy należy do najchętniej biesiadujących i najwięcej pijących mieszkańców Nawłoci. Z drugiej jednak strony jest człowiekiem wrażliwym i oddanym swojej posłudze. Nigdy nie odmawia pomocy, stara się otaczać opieką swoje „owieczki”. Antoni Lulek Antoni Lulek to student prawa, którego Baryka poznaje w Warszawie po opuszczeniu Nawłoci. Ten wychudzony i schorowany mężczyzna już od pierwszego spotkania ma wielki wpływ na życie głównego bohatera. Lulek - chociaż mógł nie sprawiać takiego wrażenia - był człowiekiem oczytanym i bardzo inteligentnym. Swoje umiejętności pożytkował on w działalności politycznej. Należał do grona zwolenników ideologii komunistycznej i do takiej właśnie postawy zachęcał Barykę. Poglądy Lulka cechował wielki radykalizm. Bohater ten nie wyrażał zadowolenia z odzyskania przez Polskę niepodległości, a działającej w kraju partii o profilu socjalistycznym nie uważał za autentycznego reprezentanta interesu robotników. W jego wyidealizowanej wizji świat był miejscem pozbawionym granic, zarządzanym przez robotników. Co ciekawe - nazwisko bohatera może pochodzić od lulka czarnego, czyli doskonale znanej i bardzo mocno toksycznej rośliny. Rozwiń więcej

Home Sztuka, Kultura, KsiążkiJęzyk Polski ElmoPL zapytał(a) o 16:22 Tam, w moim kraju, w dalekiej stronie Konopnicka Maria notatka o budowie wiersza np czym ma rymy itd 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi tulasia1 odpowiedział(a) o 18:07 Strofy-4wersy w strofie-4rymy-parzyste,żeńskie,dokładneDalej nw też mam to zadanie :D 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Bohaterem utworu jest powstaniec listopadowy i oficer wojska polskiego Julian Konstanty Ordon, dowódca artylerii w wysadzonej w powietrze reducie nr 54 (reduta. Reduta Ordona - opracowanie, Adam Mickiewicz, życie i twórczość.Decyzja Ordona o wysadzeniu reduty. Śmierć obrońców reduty. Główny bohater. Julian Konstanty Ordon – powstaniec listopadowy, oficer wojsk. Autorem opracowania

Smog w woj. dolnośląskim. Sprawdź aktualny poziom PM10 i Sprawdź, czy w woj. dolnośląskim przebywanie na zewnątrz jest bezpieczne dla zdrowia. Porównaj, jak stan powietrza zmieniał się w ostatnich dniach. Pamiętaj, że zbyt długie wdychanie zanieczyszczonego powietrza może powodować zawroty powietrza doskwiera nam cały rok. Największym problemem w walce o świeże powietrze są w dalszym ciągu stare piece na paliwo stałe. Kolejnym powodem, który sprawia, że z zanieczyszczeniami powietrza walczymy cały rok jest wciąż rosnąca liczba samochodów oraz zbyt częste ich eksploatowanie. Warto na bieżąco śledzić poziom smogu w swojej okolicy, aby przygotować się do ochrony przed w woj. dolnośląskim jest smog?Stan jakości powietrza w dolnośląskim jest dobry 😃.Jeśli masz psa, koniecznie zabierz go na długi powietrza w woj. dolnośląskim ostatnio sprawdzałam o godz. 12:01. Zobacz, jakie są uśrednione pomiary pyłu zawieszonego w powietrzu dla woj. dolnośląskiego:skażenie 28% normy (7 µg/m³). Zanieczyszczenie nie zmieniło się. skażenie PM10: 37% normy (15 µg/m³). Zanieczyszczenie nie zmieniło się. W ostatnich dniach średnie dobowe odczyty zanieczyszczeń wyglądały następująco: 16 µg/m³ PM10: 30 µg/m³ 14 µg/m³ PM10: 28 µg/m³ 14 µg/m³ PM10: 28 µg/m³ A jak to wygląda w poszczególnych miastach? Oto stan powietrza w niektórych z nich:Wrocław: 36% normy. PM10: 42% normy. Bolesławiec: 8% normy. PM10: 10% normy. Oleśnica: 12% normy. PM10: 12% normy. Jelenia Góra: 20% normy. PM10: 32% normy. Strzegom: 8% normy. PM10: 17% normy. Trzebnica: 12% normy. PM10: 17% normy. Kiedy jest smog? Jakie są normy jakości powietrza w Polsce?Normy określone zostały w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu. Zgodnie z nimi:Skażenie PM10: dobowy poziom stężeń pyłu PM10 wynosi 50µg/m³ i nie może być przekroczony częściej niż 35 dni w roku. Dodatkowo średnia roczna nie może przekraczać 40 µg/m³. Skażenie dla pyłu rozporządzenie zawiera tylko normę roczną, która wynosi 25µg/m³. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przyjęła normę dobową, która wynosi 25µg/m³. Należy pamiętać, że każdy poziom stężenia pyłu niekorzystnie wpływa na nasze zdrowie. Co to jest pył to pył, którego cząsteczki są nie większe od 2,5μm. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) Jego szkodliwość wynika między innymi z tego, że jego cząsteczki są na tyle małe, że mogą przenikać przez pęcherzyki płucne do krwiobiegu. Udowodniono, że ciągłe oddychanie zanieczyszczonym pyłem powietrzem skraca średnią długość życia. Nawet krótkotrwała ekspozycja może być szkodliwa, zwiększając występujące bezpośrednio w wyniku kontaktu ze skażonym powietrzem, jak: kaszel, nasilenie astmy, uczucie duszności. Oddychanie powietrzem skażonym pyłem zwiększa też ryzyko zawału i arytmii. Co to jest pył PM10?PM10 to pył, złożony z cząstek o średnicy mniejszej lub równej 10μm. Jego występowanie jest związane przede wszystkim z procesem spalania paliw stałych i ciekłych. Pył może zawierać substancje toksyczne, szkodliwe dla ludzi. Dym, sadza, azbest, cząsteczki metali (arsen, nikiel, kadm, ołów), dioksyny, furany i benzpopiren i inne wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne - to wszystko nie tylko brzmi strasznie, ale ma też negatywny wpływ na nasze dużej mierze to od nas samych zależy, jaki jest poziom zanieczyszczeń powietrza zarówno w całym kraju, jak i w naszej najbliższej okolicy. Codziennie podejmujemy szereg decyzji o tym, w jaki sposób ogrzewamy nasz dom, czy wybieramy publiczne środki transportu, czy w końcu dbamy o to, aby nasze samochody były jak najmniej emisyjne. Wspierają nas w tym rozmaite programy finansowane przez rząd i samorządy. Jednym z nich jest program Czyste Powietrze. Bierze w nim udział wiele gmin również z woj. zachodniopomorskiego, przez co jego mieszkańcy mogą ubiegać się o dofinansowanie na zmianę sposobu ogrzewania czy termomodernizację budynku mieszkalnego. Program Czyste Powietrze - jak chroni nas przed zanieczyszczeniami powietrza?Program Czyste powietrze został stworzony, ponieważ wg badań aż 45 tyś osób umiera w Polsce z powodu zanieczyszczeń powietrza. SMOG, który odpowiedzialny jest za wiele chorób w dużej mierze spowodowany jest przez przestarzałe i nieekologicznie sposoby ogrzewania domów jednorodzinnych, ale też kamienic starego typu. To właśnie główny powód powstania programu Czyste powietrze, dzięki któremu można otrzymać dotację na:wymianę, zakup oraz montaż źródeł ciepła (takich które spełniają wymagania programu), mikroinstalację fotowoltaiczną, wymianę okien, drzwi zewnętrznych i bram garażowych, montaż i modernizację instalacji ciepłej wody użytkowej i instalacji centralnego ogrzewania, docieplenie domu, instalację wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła. Co trzeba zrobić, aby otrzymać wsparcie w ramach programu Czyste Powietrze?Zapoznaj się z regulaminem i dokumentacją, która będzie Ci niezbędna do całej procedury. Sprawdź potrzeby energetyczne swojego budynku. Najlepszym rozwiązaniem będzie audyt energetyczny budynku. Wypełnij właściwy wniosek i prześlij go lub dostarcz do odpowiednich organów. Podpisz umowę o dofinansowanie Wypełnij i złóż wnioski o wypłaty dofinansowania Zakończ inwestycje i zaproś wizytatora, który potwierdzi poprawność wykorzystania dofinansowania Utrzymaj inwestycję przez 5 lat od jej zakończenia. Na jaką kwotę można liczyć biorąc udział w programie Czyste Powietrze?W zależności od osiąganego dochodu właściciele domów jednorodzinnych w ramach programu mogą otrzymać nawet 30 tys. złotych, a przy podwyższonym poziomie dofinansowania nawet 37 informacje na temat poszczególnych kwot, które można przeznaczyć na termomodernizację lub zmianę sposobu ogrzewania budynku w ramach programu Czyste Powietrze, można znaleźć na stronie programu programu mogą zostać nie tylko właściciele lub współwłaściciele jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ale też właściciele osobnych, wydzielonych mieszkań w budynkach jednorodzinnych. Warunkiem jest posiadanie osobnej księgi złożyć wniosek o dofinansowanie w ramach programu czyste powietrze?Wnioski o dofinansowanie w ramach projektu Czyste Powietrze należy składać do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej obejmującego swoim działaniem teren województwa, w którym zlokalizowany jest budynek mieszkalny należący do przyszłego jak wypełnić wniosek w ramach programu Czyste Powietrze w woj. dolnośląskim: Jak sprawdzamy, czy jest SMOG?Aby zweryfikować bieżącą jakość powietrza, korzystamy z otwartych danych dostarczanych przez system oraz GIOS. Dane pochodzące z czujników znajdujących się w rejonie, dla którego przygotowujemy raport, uśredniamy w przedziale ostatnich 15 minut i publikujemy w przystępnej formie. Dla uproszczenia za górną normę przyjęliśmy 25µg/m³, dla PM10 40µg/ w liczbachZ raportu Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii wynika, że w 2016 r. smog spowodował śmierć 19 tys. mieszkańców Polski. Polskie miasta co roku na działania związane z ochroną środowiska wydają coraz więcej pieniędzy. 12 metropolii przeznacza na ten cel ponad 2,5 mld zł. Szacuje się, że w Polsce 52% smogu bierze się z tak zwanej niskiej emisji, czyli spalania w domowych kotłach i piecach o złych parametrach emisji. Niechlubny rekord SMOGU w Polsce należy do Rybnika. Tam zanieczyszczenie powietrza wynosiło w styczniu 2017 roku 3126% normy. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Szacunkowy czas czytania: 10 minut. Lalka – streszczenie w pigułce (z filmem), Główny wątek powieści to miłość Stanisława Wokulskiego (zubożałego szlachcica) – kupca do Izabeli Łęckiej – arystokratki. Wokulski zgromadził mająt..Pozostali bohaterowie „Lalki” ostatnidzwonek.pl, opracowanie i streszczenie.

Zaloguj się Zarejestruj się Newsletter Pomoc Kontakt MENU Ebooki Nauki społeczne Języki obce Strona główna Tam, w moim kraju Produkt niedostępny Dodaj do schowka Język wydania: polski ISBN: 978-83-270-2440-4 Liczba stron: 4 Sposób dostarczenia produktu elektronicznego Produkty elektroniczne takie jak Ebooki czy Audiobooki są udostępniane online po uprzednim opłaceniu (PayU, BLIK) na stronie Twoje konto > Biblioteka. Pliki można pobrać zazwyczaj w ciągu kilku-kilkunastu minut po uzyskaniu poprawnej autoryzacji płatności, choć w przypadku niektórych publikacji elektronicznych czas oczekiwania może być nieco dłuższy. Sprzedaż terytorialna towarów elektronicznych jest regulowana wyłącznie ograniczeniami terytorialnymi licencji konkretnych produktów. Ważne informacje techniczne Minimalne wymagania sprzętowe: procesor: architektura x86 1GHz lub odpowiedniki w pozostałych architekturach Pamięć operacyjna: 512MB Monitor i karta graficzna: zgodny ze standardem XGA, minimalna rozdzielczość 1024x768 16bit Dysk twardy: dowolny obsługujący system operacyjny z minimalnie 100MB wolnego miejsca Mysz lub inny manipulator + klawiatura Karta sieciowa/modem: umożliwiająca dostęp do sieci Internet z prędkością 512kb/s Minimalne wymagania oprogramowania: System Operacyjny: System MS Windows 95 i wyżej, Linux z MacOS 9 lub wyżej, najnowsze systemy mobilne: Android, iPhone, SymbianOS, Windows Mobile Przeglądarka internetowa: Internet Explorer 7 lub wyżej, Opera 9 i wyżej, FireFox 2 i wyżej, Chrome i wyżej, Safari 5 Przeglądarka z obsługą ciasteczek i włączoną obsługą JavaScript Zalecany plugin Flash Player w wersji lub wyżej. Informacja o formatach plików: PDF - format polecany do czytania na laptopach oraz komputerach stacjonarnych. EPUB - format pliku, który umożliwia czytanie książek elektronicznych na urządzeniach z mniejszymi ekranami (np. e-czytnik lub smartfon), dając możliwość dopasowania tekstu do wielkości urządzenia i preferencji użytkownika. MOBI - format zapisu firmy Mobipocket, który można pobrać na dowolne urządzenie elektroniczne ( Kindle) z zainstalowanym programem (np. MobiPocket Reader) pozwalającym czytać pliki MOBI. Audiobooki w formacie MP3 - format pliku, przeznaczony do odsłuchu nagrań audio. Rodzaje zabezpieczeń plików: Watermark - (znak wodny) to zaszyfrowana informacja o użytkowniku, który zakupił produkt. Dzięki temu łatwo jest zidentyfikować użytkownika, który rozpowszechnił produkt w sposób niezgodny z prawem. Brak zabezpieczenia - część oferowanych w naszym sklepie plików nie posiada zabezpieczeń. Zazwyczaj tego typu pliki można pobierać ograniczoną ilość razy, określaną przez dostawcę publikacji elektronicznych. W przypadku zbyt dużej ilości pobrań plików na stronie WWW pojawia się stosowny komunikat. Więcej informacji o publikacjach elektronicznych Inne z serii Inne autora Inne wydawcy Recenzje Dodaj recenzjęNikt nie dodał jeszcze recenzji. Bądź pierwszy! Dlaczego chcesz zgłosić nadużycie w tej recenzji? Język recenzji jest wulgarny Recenzja nie dotyczy danego produktu Spam lub reklama Inny powód Niezgodna z regulaminem Wyślij zgłoszenie Uwaga: Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Używamy informacji zapisanych za pomocą cookies i podobnych technologii w celu dostosowania serwisu do indywidualnych potrzeb użytkowników oraz w celach statystycznych i reklamowych. Mogą też stosować je współpracujące z nami firmy badawcze. W programie służącym do obsługi Internetu można zmienić ustawienia dotyczące cookies. Korzystanie z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce Prywatności.

Jana– opracowanie, Biblia – opracowanie. Stanowi ona najbardziej tajemniczą z ksiąg drugiej części Biblii, św. Hieronim mawiał, że.Apokalipsa (Objawienie) św. Jana to ostatnia księga Nowego Testamentu, zawierająca profetyczną wizję czasów ostatecznych, zakończonych zniszczeniem świata, Jana – streszczenie, opracowanie

Maria Konopnicka Tam, w moim kraju, w dalekiej stronie Sto gwiazd zgaszonych stoi w koronie, Sto gwiazd zgaszonych nad polem stoi, Jak stu rycerzy w żelaznej zbroi. Tam, w moim kraju, w dalekiej stronie Sto serc gorących tęsknotą płonie, Sto serc gorących w piersi uderza Jak duch w żelazne blachy pancerza. Tam, w moim kraju, w dalekiej stronie Sto wichrów tętni przez puste błonie, Sto wichrów tętni przez szlak stepowy Jak stu rumaków w złote podkowy. A jak przeminie sto dni, sto nocy, Wstaną rycerze w serc żywych mocy, Wstaną rycerze, dosiędą konie, Zapalą gwiazdy w złotej koronie. 1. Do czego poetka porównuje gwizdy , serca i wichry ? odczytaj rozbudowane porownania . czemu sluza wiersze ?? ze dzielo powstalo gdy polska byla w niewoli , wyjasnij jakie przeslanie chciela przekazac jego tworczyni. Prosze o pomoc;***

W moim kraju nie ma nędzy. Mało kto żebrze na rogach ulic, a jeśli to robi, to jakoś bez przekonania, bez tej siły wewnętrznej, bez tych praw moralnych właściwych prawidłowemu żebractwu. Nikt nie dzieli zapałek na cztery części i nikt nie liczy ziaren soli. Zresztą dzielić zapałek nie opłacałoby się w dzisiejszych czasach. Opowiedz o przyrodzie Armenii – jakie naturalne walory ma twój kraj? W jaki sposób przyroda Armenii jest chroniona? Maryam Sukhudyan: Armenia jest krajem cechującym się dużą różnorodnością przyrodniczą. Przeważają tereny górskie, znajduje się tutaj także jezioro Sewan, jedno z najwyżej położonych jezior świata (1916 m tereny chronione, jak np. rezerwat Khosrow czy las Teghut. Jeśli chodzi o ochronę przyrody w Armenii, to praktycznie nie jest ona chroniona wcale, a niszczą ją nawet pracownicy rezerwatów. Cztery lata temu, będąc zimą w lesie, usłyszałam strzały. Gdy spojrzałam w stronę, skąd dochodził hałas, zobaczyłam uciekającego dzika oraz uzbrojonego dyrektora rezerwatu w towarzystwie jeszcze kilku osób. Po kilku próbach dyrektorowi udało się zastrzelić dzika. Dobyłam więc aparatu i zrobiłam zdjęcia całej akcji. Dyrektor i jego ekipa nas zobaczyli i kiedy dogonili, kazali mi skasować wszystkie zdjęcia. Udało się ich oszukać, że już to zrobiłam i po powrocie zaniosłam film do stacji telewizyjnej. Maryam Sukhudyan Sprawa została nagłośniona i dyrektora rezerwatu zwolniono. W tym samym czasie jednak zamknięto rezerwat dla osób postronnych, wejść można jedynie przy wcześniejszym zarejestrowaniu się, co nie stanowi ochrony żyjących tam zwierząt, lecz pracowników, którzy mogą teraz spokojnie uprawiać kłusownictwo bez ryzyka, że ktoś ich nakryje. Na szczęście znam przejścia, którymi łatwo ominąć kontrolę, więc od czasu do czasu wybieram się na patrol. Niestety od niedawna zmieniono statut rezerwatu, przez co stał się chroniony mniej restrykcyjnie i co pozwala na łatwiejsze budowanie w tamtym rejonie. Ostatnio zaczęto budować hotel, dzięki któremu myśliwi będą mogli tam się dostać z jeszcze większą łatwością. A co z organizacjami pozarządowymi, zajmującymi się ochroną przyrody? W Armenii działa WWF, który zajmuje się ochroną przyrody. Mam jednak duże zastrzeżenia wobec ich poczynań. Organizacja buduje swoje bazy w miejscach przyrodniczo cennych, a gdy skierowałam do nich protest w tej sprawie (dotyczył budowy na terenie rezerwatu), odpowiedzieli, że w tamtym rejonie nie ma dzikiego życia. Rzeczywiście, po rozpoczęciu budowy, przy tym natężeniu hałasu maszyn, ilości ludzi zatrudnionych przy pracach oraz rozwoju dróg prowadzących do miejsc budowy, zwierzęta musiały przenieść się gdzie indziej. Po naszej interwencji co prawda organizacja wstrzymała budowę, nie wiemy jednak na jak długo. Najgorsze jest jednak, że to oni użyli materiału skalnego dobywanego w Garni, w miejscu zwanym symfonią skał, jako budulca jednego z domów powstających na terenie rezerwatu. Instytucje, które mają za cel ochronę przyrody, niestety przyczyniają się do jej niszczenia i to jest najgorsze. Słyszałem też o ekspansywnej wycince lasów na terenie Armenii. W czasach Związku Radzieckiego mieliśmy w Armeńskiej Republice Radzieckiej około 30% terenów zalesionych. Dzisiaj jest to zaledwie 6%. Lasy zanikają w Armenii w niezwykle szybkim tempie: drewno wysyłane jest w dużej części na eksport, pozyskuje się też nowe tereny, np. pod budowę kopalni itp. Dla przykładu, w lesie Teghut zostanie wycięty obszar około 2000 akrów (ok. 800 ha) pod budowę kopalni. Las, o którym mówię, jest dużym kompleksem, gdzie żyje wiele gatunków dzikich zwierząt. Stopniowa, lecz postępująca wycinka spycha zwierzęta na coraz mniejsze przestrzenie i przyczynia się do zmniejszenia ich populacji, a z czasem do wyginięcia. Czy na terenie Armenii występują jakieś gatunki zwierząt, którym grozi wyginięcie? Myślę, że w chwili obecnej, w związku z tym, jak bardzo eksploatujemy naturę, nie ma gatunków, które nie byłyby w niebezpieczeństwie. Zagrożenie dotyczy jednak różnych gatunków w różnym stopniu. Tym razem powiem o populacji wilków. Wilki potrzebują dość dużych obszarów do życia i polowania, ale ponieważ ich terytorium jest stale zmniejszane, coraz częściej się zdarza, że przychodzą do wsi w celu zdobycia pożywienia. Rząd niestety podchodzi do tego problemu w sposób sobie właściwy: zamiast zapewnić odpowiednią ochronę gatunku i zmniejszyć antropopresję na tereny występowania wilków, przeznacza pieniądze na odstrzał. Oczywiście wieśniacy, którzy traktują wilka jako naturalnego wroga, także prowadzą odstrzał na własną rękę. O ile postawa wieśniaków mnie nie dziwi, jako że są oni słabo wykształceni i nie otrzymują dużego wsparcia w ochronie stad przed drapieżnikami, o tyle postawa rządu jest bardzo niepokojąca. Wilk jest ważnym elementem w łańcuchu zależności między gatunkami, np. dokonuje selekcji populacji kopytnych. Czy budowa kopalni zmieni jakość życia ludzi? Budowa kopalni łączy się z zapewnieniem nowych miejsc pracy oraz dużym zarobkiem dla rządu. Niestety podczas prac wszelkie zanieczyszczenia odprowadza się tutaj do rzeki, co zagraża z jednej strony wielu gatunkom ryb, a z drugiej strony ludziom, którzy spożywają zatrute rybie mięso. Po otwarciu kopalni rząd zmusza pracowników do przesiedlenia na nowe tereny, ludzie więc podlegają przymusowej migracji. Niestety górnicy zarabiają dość słabo. W pracy na rzecz ochrony przyrody potrzebne są pieniądze. W jaki sposób pozyskujecie fundusze na waszą działalność? Formalnie nie tworzymy żadnej organizacji pozarządowej, nie mamy też żadnych oficjalnych sponsorów. Robimy tyle, ile jesteśmy w stanie zrobić. Staram się szukać osób, dla których ważna jest przyroda i proszę ich o wsparcie. Potrzebujemy pieniędzy chociażby na transport, nie mówiąc o innych wydatkach. Wykonuję także różne prace i projekty, z których dochód przeznaczam na finansowanie naszej działalności. Ma to też swoje dobre strony: nie stoimy przed problemem, który spotykają organizacje zależne od rządu – one, jeżeli zrobią „zbyt dużo”, muszą się z tego tłumaczyć i może to zaszkodzić ich dalszej działalności. Ja, tak samo jak ty, chciałabym postawić na edukację ekologiczną ludzi. Myślę, że rozbudzenie świadomości i wrażliwości ludzi na problemy przyrody pomoże nam w przyszłości ją chronić. Ostatnią rzeczą, o jaką chcę spytać, jest sprawa skał z Garni. Dlaczego są niszczone? Ta sprawa jest dla mnie bardzo smutna. Miejsce zwane symfonią skał jest miejscem unikalnym na skalę światową z uwagi na niezwykłość form skalnych, jakie tam występują. Obawiam się, że mieszkańcy Armenii nie doceniają wartości tego miejsca, prawie nikogo nie interesuje jego ochrona przed niszczeniem. Budulec pozyskany w tym miejscu wykorzystuje się do wznoszenia domów, chociaż w kraju jest wiele terenów mniej cennych widokowo, z których można by pozyskiwać materiał. Niestety za niszczeniem skał stoi nawet przewodniczący parlamentu, Avik Abrahamyan, który wspiera budowę domów w rezerwacie Khosrow z wykorzystaniem materiału wykruszonego w wąwozie Garni. Dom WWF w tym samym rezerwacie jest niestety również zbudowany z tych skał. Dziękuję za rozmowę. Tłumaczenie: Małgorzata Sylwestrzak

czerwonego z żółtym, zielonego z pomarańczowym itd. Jeżeli plakat reklamuje jakiś produkt, powinien prezentować także jego opakowanie. Na nowoczesnych plakatach. Plakat w załączniku, jak zły to weź nie zgłaszaj spamu, robiłam to do szkoły 5 dostałam :) Mam jeszcze reklame Wystawy psów, Znasz odpowiedź na pytanie: Opracuj plakat reklamowy wybranego produktu. najpierw zastanów

15 grudnia, 2017 19:35 „Imię róży” to bestseller i klasyka literatury światowej. Niektórzy uważają, że Umberto Eco dał tym dziełem początek rozwojowi podkategorii powieści sensacyjnej sacro – thrillerowi. Fundamentem powodzenia „Imienia róży” jest znakomita znajomość średniowiecza i świetne rozumienie tej epoki przez autora. Dzięki temu nie ma w niej gaf, absurdów, które autorom głośnych powieści sensacyjnych się zdarzają. Utwór Eco to kopalnia wiedzy o epoce, choć zarzuca się mu, trzeba zaznaczyć, wzmocnienie niektórych stereotypów, jak na przykład ślepego okrucieństwa inkwizycji. Akcja osadzona została w okresie przełomu, na obszarze Włoch, gdzie w czternastym wieku rodzi się renesans i to czyni dzieło jeszcze bardziej interesującym. Umberto Eco przedstawił w „Imieniu róży” wielkie napięcia ideowe, polityczne, społeczne średnich wieków. Pokazał ruchy heretyckie jako zjawiska rewolucyjne, mające podłoże często w większym stopniu ekonomiczne, psychologiczne niż teologiczne. Stworzył klasyczny kryminał i bardzo świadomie wykorzystał popularność postmodernizmu. Nie wahał się poczynić szeregu aluzji do dzieł znanych i lubianych. Miejsce pochodzenia jednego z głównych bohaterów, Wilhelma z Baskerville nasuwa skojarzenia z powieścią Arthura Conana Doyle’a, a ograniczenie teatru zbrodni i śledztwa do zamkniętej przestrzeni przywodzi na myśl dzieła Agaty Christie. Seryjny morderca owładnięty obsesyjną potrzebą udowodnienia prawdziwości swego spaczonego patrzenia na rzeczywistość to echa współczesnych dzieł o przestępcach-psychopatach. „Imię róży” stanowi doskonałe uzupełnienie szkolnego kursu historii, powieść mocno rozbudza apetyt na wiedzę o średniowiecznej Europie. W jednym z opactw benedyktyńskich jak w soczewce skupiają się procesy zachodzące w ówczesnym świecie Zachodu. Dochodzi do spotkania „na szczycie” będącego częścią ciągnącego się długo konfliktu między cesarzem i papieżem. Ujawnia się niechęć benedyktynów do franciszkanów, rodząca się między innymi z rozgoryczenia spowodowanego stopniową i bezpowrotną utratą przez tych pierwszych niekwestionowanej pozycji liderów życia duchowego i naukowego, a co za tym idzie prestiżu, wpływów, autorytetu. Co gorsza, życie intelektualne przenosi się do miast, tam rozwija się kultura, także świecka. Nowe zgromadzenia zakonne, franciszkanie i dominikanie realizują cel uczestniczenia w działalności uniwersytetów, jako mnisi ubodzy starają się ewangelizować prostaczków, nędzarzy, których przybywa między murami grodów. Nawet wśród benedyktynów są tacy, którzy dostrzegają rolę pieniądza zmieniającego rzeczywistość i siłę miast włoskich zdobywających sobie pozycję udzielnych księstw bądź nawet królestw. Ci właśnie chcieliby zmian w zakonie, ale jak w każdej grupie muszą liczyć się z istnieniem frakcji, stronnictw walczących o wpływy i realizację wizji przyszłości własnego autorstwa. Niezwykle ciekawą postacią jest osoba śledczego. Tak jak epoka czasu akcji powieści naznaczona jest cechami przełomu, tak i Wilhelm to postać złożona. Jest człowiekiem wiary, ale i nauki. Powierzono mu bardzo odpowiedzialną misję dyplomatyczną, ale ma swój własny ukryty cel poznania intelektualnych, mówiąc jaśniej: książkowych, zasobów biblioteki opactwa, jednej z najzasobniejszych w świecie Zachodu. Ponieważ na terenie opactwa dochodzi do tajemniczych, niewyjaśnionych i nagłych zgonów, jako dawny inkwizytor i człowiek potrafiący dostrzegać w śladach istotę rzeczy podejmuje się zadania dotarcia do prawdy. Zdaje sobie sprawę z natury mnichów, ich typowych reakcji, posługuje ich językiem, ale próbuje ustalić fakty. Jak w klasycznych kryminałach natyka się na mylne tropy, rozmawia z mordercą, który prowadzi z nim grę. Natrafia też na szereg tajemnic poszczególnych zakonników, które ukazują wstydliwe, krępujące prawdy o życiu monastycznym i ruchach heretyckich. Bohaterem tej powieści jest też sam proces myślenia, krytyczne, co nie oznacza „krytykujące” spojrzenie na duchowość średniowiecza, na ograniczenia i pułapki, które umysł sam zostawia śledczemu i myślicielowi. Wilhelm to człowiek wiary, mnich, uczony, ale też sceptyk, rzadko odsłaniający tę stronę swej osobowości. Przestał być inkwizytorem, jak twierdzi jego uczeń i narrator, ponieważ nie potrafił znaleźć różnicy między „sfałszowaną wiarą heretyków” a „wiarą prawowierną”. Gdyby jednak w jego biografii nie było okresu pracy w sądach inkwizycji, nie umiałby tak uważnie rozpatrywać wszelkich możliwości, przyglądać się ludzkim działaniom. Jako uczeń Ockhama i Bacona ma trzeźwy stosunek do rzeczywistości i ufa rozumowi. Przenikliwy śledczy, odnosząc się do prawd teologicznych i filozoficznych, ma czasem wątpliwości nawet wobec samego kryterium prawdy. Ci, którzy są zwolennikami odkrywania ponownie dorobku średnich wieków, przeczytają, że przed Leonardem da Vinci wielkim wizjonerem w dziedzinie wynalazków zmieniających życie był Roger Bacon, który „nauczał, że jest jeden tylko sposób przygotowania się na jego (Antychrysta) przyjście: badanie sekretów natury, używanie wiedzy dla ulepszenia rodzaju ludzkiego. Możesz przygotować się do walki z Antychrystem badając lecznicze przymioty ziół, naturę kamieni, a nawet kreśląc plany latających maszyn, które budzą twój uśmiech”. Tyleż powieść, a co przeczytamy w Historii filozofii Władysława Tatarkiewicza o trzynastowiecznym Angliku, franciszkaninie z Oxfordu? „Wśród różnorodnych jego pomysłów i przepowiedni, nieraz naiwnych i fantastycznych, niektóre były prawdziwie zastanawiające. Pisał o szkłach zbierających promienie słońca w jednym miejscu i mogących wrogowi uczynić szkodę. Pisał o mieszaninie zawierającej saletrę, która zapalona w żelaznej rurze, wybucha z wielkim hukiem”. Znawca filozofii cytuje następnie samego mistrza Bacona: „Można zbudować okręty, które będą wiosłowały bez pomocy ludzi, tak że będą pływać jak największe statki na rzekach i morzach, posłuszne kierownictwu jednego człowieka, jadąc szybciej, aniżeli gdyby były pełne poruszających je ludzi. Można też budować wozy, których nie będzie ciągnęło żadne zwierzę, a które będą poruszać się z gwałtowną szybkością”. Sam Umberto Eco w posłowiu wyjaśnia, dlaczego akcję powieści musiał umieścić w XIV wieku. „Tylko w czasach między Baconem a Ockhamem używano znaków, by kierować się ku poznaniu rzeczy poszczególnych”. Zacytujmy jeszcze Władysława Tatarkiewicza: „Bacon posługiwał się nie tylko prostym doświadczeniem, ale i eksperymentem, czyli umyślnym wywoływaniem zjawisk dla ich doświadczalnego badania. Zarazem znał wagę matematycznego badania zjawisk…” A to poniżej o poglądach czternastowiecznego filozofia, Wilhelma Ockhama, drugiego z mistrzów Wilhelma z Baskerville: „Rzeczywiście istnieją tylko: umysł i realne rzeczy. I stosunek umysłu do rzeczy jest bezpośredni. Ockham odrzucał wszelkie pośredniczące między nimi ogniwa: zjawiska, obrazy psychiczne, przedmioty intencjonalne”. Tak więc nie myślcie, moi drodzy, że brzytwa Ockhama służyła do golenia (to już ode mnie). 🙂 Jako człowiek wiary, Wilhelm z Baskerville także objawia żywość swego umysłu. „Kiedy rozmawiam z Hubertynem, mam uczucie, że piekło jest rajem oglądanym z drugiej strony”. Burzliwe wydarzenia z opactwa benedyktynów relacjonuje po wielu latach sędziwy zakonnik, który wraz z bratem Wilhelmem w nich uczestniczył jako jego bardzo wówczas młody towarzysz i podopieczny. Tekst utworu jest zatem rzekomym rękopisem, dokumentem świadczącym o epoce i zachodzących w niej procesach. Czegóż w tej powieści nie ma? Labirynt, trucizny, wielka ówczesna polityka, pierwsza miłość, zdrowy rozsądek żeglujący pomiędzy intelektualnymi obsesjami podejrzanych, duchownych, uczestników dysput i sporów, świadków epoki. Ileż w dziele Umberto Eco cennych obrazków minionych epok, które zainteresować powinny wszystkich, którzy starają się zrozumieć współczesność? „Miasto w Italii jest czymś innym niż w moim kraju… To nie tylko miejsce, gdzie się mieszka, ale także miejsce, gdzie zapadają decyzje, wszyscy oni są u siebie, bardziej liczą się radcy miejscy niż cesarz lub papież (…) A królami są kupcy. Ich orężem pieniądz. (…) Krąży wszędzie (…) dobra mają zapewnić zyskanie pieniędzy. Także księża i biskupi, a nawet zakony muszą prowadzić rachunki w pieniądzach. Dlatego naturalnie bunt przeciwko władzy przejawia się jako nawoływanie do ubóstwa, a buntują się ci, którzy wyłączeni są od stosunków pieniężnych, dlatego wszelkie nawoływanie do ubóstwa powoduje takie napięcia i tyle dysput i dlatego też całe miasto, od biskupa po radcę miejskiego, na każdego, kto zbyt głośno nawołuje do ubóstwa, patrzy jak na osobistego wroga”. Dużo w tej powieści refleksji na temat władzy. Nie chcę zdradzać największej tajemnicy dzieła. Powiem tylko, że wiąże się ona z pewną ponadczasową prawidłowością. Kto chce rządzić, stara się zapanować nad strumieniem wiedzy i mocno ogranicza do niej dostęp. Wilhelm szuka czegoś w bibliotece i od początku dowiaduje się, że nie będzie miał do jej zasobów swobodnego dostępu. Czy podporządkuje się? Przeczytajcie Państwo, a jeśli powieść już znacie, polećcie ją koniecznie młodzieży. Cytaty z “Imienia róży” w tłumaczeniu Adama Szymanowskiego, Państwowy Instytut Wydawniczy 1990 Cytaty z “Historii filozofii” Władysława Tatarkiewicza: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988 Jeśli masz ochotę wesprzeć finansowo działanie tego serwisu, przyczynić się do jego rozwoju, możesz dokonać wpłaty/przelewu na konto firmy: Sztuka Słowa PL, Tomasz Filipowicz. Nr: 15 2490 0005 0000 4500 8617 6460 Tytułem: SERWIS EDUKACYJNY Wyświetlenia: 15 635 Kategoria: Uncategorized

Dziewczyna Leśmian symbole. Dziewczyna” jest wierszem Bolesława Leśmiana wydanym w tomie „Napój cienisty” w 1936 roku. Ma formę ballady opowiadającej o dwunastu bra..Uważam, że z wiersza Leśmiana można wyczytać historię człowieka, który dąży do spełnienia swych marzeń oraz pragnień. Głos dziewczyny jest symbolem czegoś.

Spis utworów TYTUŁ (ang.) There, In My Land… Op. 15 No. 5 Data (1933) AUTOR TEKSTU, LIBR., SCEN., CHOR. Maria Konopnicka WERSJA JĘZ. pol. OBSADA coro maschile a cappella / chór męski acappella WYDANIE Księgarnia św. Wojciecha, cop., Poznań 1936 DEDYKACJA Znakomitemu Chórowi męskiemu „Hasło” w Poznaniu na Jubileusz 10-lecia. Autor W tym dzialePowstanie strony dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Nowowiejski 2017” realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca oraz z budżetu Miasta Poznania w ramach projektu „Nowowiejski w Poznaniu dawniej i dziś” tekstZwracamy się z apelem o zgłaszanie i przekazywanie dokumentów związanych z aktywnością artystyczną, naukową i organizacyjną Feliksa Nowowiejskiego, a pozostających w zbiorach prywatnych. Będziemy bardzo zobowiązani za wypożyczenie dokumentów w celu ich skatalogowania oraz za wyrażenie zgody na włączenie niektórych materiałów w oryginale do zbiorów Archiwum Salonu będzie taka potrzeba Archiwum sporządzi kopię cyfrową dla byłyby nie tylko fotografie, korespondencja, prasa, druki ulotne, pocztówki, nagrania dźwiękowe, filmy, ale również wspomnienia, zapiski oraz inne ciekawostki. Pozyskane tą drogą dokumenty w znaczący sposób poszerzą i wzbogacą archiwalia kompozytora; będą też mogły być udostępniane w celu ich naukowego opracowania a najciekawsze z nich będą wykorzystywane w przyszłości przy organizowanych wystawach oraz wydawnictwach o darczyńcach, za ich zgodą, zostanie opublikowana na stronie przekonani, iż każda opowieść, wspomnienie, pamiątka – poszczególnych osób i rodzin pomogą przybliżyć przeszłość tak nieodległą, a ciągle tak mało mają Państwo pytania lub są zainteresowani przekazaniem materiałów, prosimy o kontakt

10eAmj.

9yhcr4ei7o.pages.dev/51

9yhcr4ei7o.pages.dev/32

9yhcr4ei7o.pages.dev/68

9yhcr4ei7o.pages.dev/26

9yhcr4ei7o.pages.dev/95

9yhcr4ei7o.pages.dev/50

9yhcr4ei7o.pages.dev/99

9yhcr4ei7o.pages.dev/11

tam w moim kraju opracowanie